Hallee Sloeberke!

Bende gij al un bietje opgeknapt van veurige week? Ik was wel verbaosd over jouw ziektebild, maot. Hallucinaosies en vreemde drome, dè heb ik nou werkeluk nog nooit gehad. Ik verrèk altij van de spierpènd en de koppènd en mun neus snottert dan drie kir harder dan normaol. Witte gij zeker dègge wel de goeie medicijne het geslikt? Nie toevallig ut verkirde kasje meej pillekes ope getrokke? Mar zonder gekhèd, maot. Ik hoop dè ut allemaol over is en dè jouw lichaom genocht afwirmechanismes heej ontwikkeld veur de komende weke. Zaoterdaag is dun opwèrremer veur dun carnaval. Dan trekke wir de lederhooze aon en gaon we drinke uit pulle. Hedde gij ze al veurbij zien kome op Feesboek, die pulle? Dè wor un kollektursaaitem, schrèfmaot! Ut wor un gehil Dongese aovund. En daorveur komt irst nog ut Peeke uit. Normaol laot ik dun hond mun kraantje haole, mar die komt van ut weekend dun gaang nie mir in veurdè ut Peeke op dun deurmat is gevalle. Op dees kraantje ben ik zuinig. Gin taandafdrukke of kwèlplakke van mène joekel op dees schôn kraantje. En irst kèke op dun optochtpaginao of ik dur in staoi, Sloeber. En dan de advertensies af om te kèke wèttur in de kroege ammel te doen is meej carnaval. En daornao himmel uitpluize, dè Peeke.

Ik hoop Sloeber, dè jouw ziektekieme mèn veurbij vliege. Ik ben allenig mar un bietje verkouwe en ik hor mar halluf. Deze week nog mar wè ekstra vitemienepille slikke en en uiteraord nie zonder (peeje)sjaol naor buite. Goed heet doeche, zodè de verkoudhèd dur un bietje uitgestoomd wordt. Dan gaoi ik zo gezond as un vis dun carnaval in. Dan vuul ik mij vier daoge as un vis in ut waoter. Zie ik jou zaoterdaag bij dun Expo? Ge mottur vruug bij zèn, want ik heb gehord uit betrouwbaore bron dèttur op ut Grote Veurspel gestart wordt meej un kapel van un man of vèftig. En dan hebbe we in ieder geval zonne pul gescoord, maot. Want die vliege netuurlijk as zoetje brojkes over dun toonbaank!

Houwdoe!

Slabber  

Ha Slabberke.

Ik mot oe vertelle dat ut nie zo goed meej méén gaot. Jaore lang ben ik nie ziek gewist. En net nou, in ut sauwelweekend, kréig ik de griep. Hil ut weekend heb ik zweet, snotter en hoest aanvalle gehad. Het ergste von ik nog de hallucinasies. Da is un raor gedoe, maot. Ut lekt ammaol echt mar ge wit dat ut nie kan. Vrijdag bijvoorbild, hoorde ik in eens un vrouwke praote. Ze zaag dur verrekte vreemd uit. Overal om haar heen zaag ik klokke. Dur was zelfs un grôôte koekoeksklok bij. Ze zeej dat ze vrouwke téd was. Toch had ze meer ut gezicht van Trea van Kuyk. Ut wier gekker en gekker. Tot dur van alles de lucht in vloog en alarmbellen af gingen. Toen schrok ik wakker uit die hallucinasie. Zaterdag was ut nog erger. Toen had ik er twee. In de irste ging ik biljérte. Ik dee meej aon de Open Dongense Biljart Kampioenschappen. Wat ik ôôk deej, ik kwaam mar nie aon ut biljérte. Wir schrok ik wakker uit de hallucinasie op ut zotste moment. Ik zaag mun gezicht en da leek op Ludo van Vliet meej twee flessen schrobelér op. Meej keu en krijt in mun haande stond ik bij un soarmazoak uit te legge dat mun haor nie geknipt hoefde te worre. Hil vreemd ammaol, Slabber. De twide hallucinasie van zaterdag was ôôk un heftige. Iedereen was verkleed. Net as meej carnaval. Ze hadde de prins op un soort van schavot gezet. Gemaokt van un vat. Iedereen kéék naor hum. Ze kééke nie alleen. Ze laachte hum uit, meej zun alle. En nie un bietje. Nee, heeeeel erg. Ze laachte hum zo hard uit dat ie gestraft wier. Net op het moment dat ik wakker schrok uit de hallucinasie, kreeg de prins een beeldje. De prins was Bart van Kerkhof! Hij riep, kwok un aai aai. Zondag ging ut wa beter. Nog maar één hallucinatie. Ik was in un bos. Door gebeurde van alles. Ut mist vrimde was un kleine boswachter. Die speulde un soort omgedraaide kinderlokker. Die kleine boswachter lokte meej peejemunten grote raadsleje ut bos in. Intussen heb ik gin hallucinasies mir gehad. Ik hoop wir beter te zén as volgende week Ut Grote Veurspel los barst. Ik heb wel zin in un pulleke bier! Wa gij, Slabber.

Houwdoe,

Sloeber

Ha Sloeberke,

Ok ik heb geweldig genote van de Straotparade. Dur stond un ijzige wind, mar gelukkig wassut droog. En zolang ut droog is en ut nie un graodje of tien vriest, dan kanne die kapelle gewon buite speule. Ut was trouwes veural druk in de kroege mot ik zegge. Dur waore kroege bij waor ge mar amper naor binne kon. Waor ge nog ouwerwets aon vèftien man moes vraoge of ge dur langs mogt om naor de weecee te kanne. Aafgelope zaoterdaag wassut iets minder druk in de Bok, mar zeker zo gezellig. De Kring van Elluf presentirde daor hullie Peeceedee. Alle winnaors waore dur om hullie liedje noggusz (jaja woordgrapke) ten gehore te brenge. Ut zèn gewôn vèf kanjers van Peejehits, Sloeberke! En dun zondag heb ik besteed om de tekste van dees liedjes us onder de loep te neme. Om ze us goed te ontleeje zak mar zegge. Ut lied van de Bøxskusz is gewôn un protestlied. Un bietje van Ben ik te min van Armand witte wel. Die zinge ammel wè ze nie wille. Om vervolleges oos hil duideluk te maoke wè ze dan wel gère luste. Bij Appetjoek is al jaore duideluk dèttur wè internasjonaole invloede hullie hits bepaole. Irst hadde ze wè Braziliaons en nou wir wè Fraans. Ik waog me in ieder geval nie aon de Can Can, want dan scheur ik uit mun broek. Berrie en Josientje zèn dur veur de dislektiese peeje. Die kanne nao al die jaore endeluk ut woordje “carnaval” schrève. Ik snap dè wel, want Josientje zit in ut onderwès. Die is gewôn aon ut lesgeve en zinge tegelèk. Ut Aauw Loof zèn un stel mazzelèrs. Want as ge nie in Donge bent gebore, dan slaot dit lied netuurlijk himmel nerreges op. Ik vraog mun eige af oftur bij hullie nie eentje stiekum in ut ziekehuis van die Kruikezeikers is gebore. Bij de Kring van Elluf krège we advies, of ègeluk un opdraacht: pak un pilske en gao ut viere. En dè “ut” kan van alles zèn denk ik. Uiteraord dun carnaval, mar ge kannut ok breejer trekke. Ge kan “ut” altei en overal viere. Ge lees ut goed, Sloeberke, ik heb mun harses us lekker laote kraoke op diejen deurdewikse zondag. Daor heb ik komend wiekend gin tijd veur, want dan gaoi ik lekker luistere naor die kanjers van sauwelèèrs en jeugdsauwelèèrs. Un weekendje lekker laache, zonder dur bij nao te denke. Ik mot op vrijdag, want veur de zaoterdagsauwel was ik mooi te laot. Wanneer bende gij er, Sloeber?

Houwdoe!

Slabber

Heej ,Slabber.

D’n Straotparade was wir super. Zaoterdag daacht ik nog da ut hille muziek fist in ut waoter zou valle. Wa un bult meej waoter is dur gevalle zeg. Mar niks daor van. Ut was fettastisch droog. Ôôs startplek was goed gekôze, he Slabber. We zaage daor bij de Tramhalte meteen de winnaors. De winnaors van de kapellen en ôôk bij de Carnavals Verenigingen. De vrijetijdrekkers speulde daar de schônste notjes en liete mun oore toetere van genot. Veur hulie podiejum stonden un hille hoop Kiss-eresse. Ze hajje un opgeblaoze gitaor bij hullie en spongen alle kaante op. En da zaag dur leutig uit, hè Slabber, zon groepke schône vrouwkes die ut naor hulie zin hebbe. Ik vroeg aon een van die kiss daomes hoe ze hete. Ze was verkleed as die ene van kiss meej die lange tong. Zij zie dat ze Renske hete. Hahaha. Nee, zeej ik. Ik bedoel hoe heet jullie vereniging. Ze zeej, Dames Handbalvereniging Dongen. Nou, Slabber, das toch un raore naom veur un Carnavals Vereniging! Maar ze hebbe wel gewonne. Ze moese mar is gauw meej gaon doen meej dun optocht en zo. Dan zou ik wel is un aandre naom bedenke. Wa aanders, Slabber. Is Tom eigluk al terug uit Valkenswaard? Van onze hoogheid Prins Andreo, of ja ik mag Wilbert zegge, begreep ik dat ie was wieste kijke bij de finale van ut Brabants Kampioenschap Tonpraten. Tonpraten, das sauwele zeg mar. Daar stond toch mar onze eige Tom Mijnders in die finale. Das gin kattepies! Knap gedoan hor Tommeke. En net nou dees wiekend un aander grôôtheid van ôôs sauwelaars is heen gegaan. Cees van den Nieuwenhuizen. We hebbe velle maole moge genieten van jouw grappen. We gaon daor nog vaak aon terug denken. Bedankt.

Houwdoe, Sloeber